Brama 88, prężnie rozwijająca się grupa muzyczna, na co dzień współpracująca również z ekipą DrinkTeam, wydała w dniu wczorajszym swoją najnowszą płytę, zatytułowaną „Dalej bez zmian”. Album, oprócz bardzo dobrych bitów i tekstów, oferuje gościnne występy znanych raperów i DJ-ów z Dolnego Śląska.

Czy istnieje według Was słowo, które jednocześnie i wzbudza refleksję, i lekkie przerażenie, jest źródłem wielomilionowych dochodów, zmorą mniejszych przedsiębiorstw. np. redakcji gazet, tematem do dyskusji, czymś, co z dnia na dzień zmieniło cały świat, czymś ciągle nieodkrytym, niezbadanym, dającym milion opcji i możliwości, rodzącym zło, a czasmi i dobro, odmieniającym życie o 360 stopni i sprawiającym, że za pomocą jednego pomysłu z tanich win można się przerzucić na dobre whisky? Bo mi się wydaje, że wszyscy wiemy o co chodzi.

"Znam osoby, które uważają, że przed meczem należy wypić jedno piwo, żeby się lepiej grało" - mówi Fabian Kurzawiński, zawodnik MKS Sudety Kamienna Góra i student Akademii Wychowania Fizycznego w Zielonej Górze.

„Szok”. To chyba pierwsze słowa jakie wypowiedziałem dzisiejszego poranka, kiedy odebrałem telefon od znajomego kolegi dziennikarza z informacją na temat katastrofy lotniczej prezydenckiego samolotu. Szok wywołany przez wyrzuty sumienia, szok z powodu tragedii, szok z powodu zbieżności z rocznicą ofiar z Katynia. I jak nie wiem co o tym wszystkim mam myśleć, tak wiem, jak się powinniśmy zachować.

Dokończ zdanie: gdybym został prezydentem, to numerem jeden na liście moich zadań byłoby...? Bo moim: wetowanie. A wetowałbym tak długo, dopóki posłowie nie zaczęliby interesować się sprawami własnego kraju, tworząc logiczne ustawy i wprowadzając je w życie, a nie pomysłami rządów naszych sojuszników i sąsiadów, które koniecznie muszą zaistnieć także i u nas. Bo system ten, jak się okazuje, nie ma ani rąk, ani nóg, ani chociażby szans na minimalny sukces. I to dlaczego? Bo źle sformułowane są dekrety naszych sąsiadów, czy po prostu my nie potrafimy odróżnić jawy od rzeczywistości?

„Konsekwencją Zielonej Góry jest to, że wczoraj lub przedwczoraj przeczytałem o Justynie Steczkowskiej, która zachowała się na koncercie zupełnie jak ja, co dla mnie jest, ku*wa, zupełnym absurdem.” - mówi Ryszard „Peja” Andrzejewski, jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych raperów w Polsce.

Szanowni czytelnicy!

Uprzejmie informujemy, że do dnia 17 stycznia 2010 roku serwis michalcislo.walbrzych.pl nie będzie aktualizowany, co spowodowane jest pracami nad nową wersją strony. Jednocześnie chcielibyśmy zaprosić wszystkich 18 stycznia, w poniedziałek, na lekturę najnowszego felietonu oraz, tu nowość, wywiadu z ogólnopolską gwiazdą! Kto to będzie? I dlaczego? Nie zastanawiaj się, odwiedź serwis michalcislo.walbrzych.pl 18 stycznia! A już teraz możemy zapewnić, że to nie koniec niespodzianek.

Hierarchia potrzeb, schematycznie przedstawiona w XX wieku przez Maslowa, współgra z człowiekiem od początków jego dziejów. I jak wiadomo – im większy rozwój cywilizacji, tym większe potrzeby. Jednak można w tym wszystkim znaleźć pewien paradoks, który prawdopodobnie nie wyszedłby na światło dzienne, gdyby nie sytuacje sprzed kilku tygodni i dni. Bo wydawałoby się, że przy tak obfitej w wydarzenia historii z minionych dwóch tysiącleci pewnych błędów nie będzie się już popełniać. Ale one jednak są. I co gorsza – stają się coraz bardziej popularne. Więc do czynienia mamy albo z głupotą ludzką, albo z niepoprawnym wyciąganiem wniosków. Obawiam się jednak, że w tym przypadku w rachubę wchodzi i jedno, i drugie.

Ktoś postawił kiedyś trafną tezę, że „lepiej być niedoskonałą wersją samego siebie, niż najlepszą kopią kogoś innego”. I coś w tym musi być, trzeba to przyznać. Śmiem nawet twierdzić, że stwierdzenie to wielokrotnie sprowadziło kilka osób na ziemię i pozwoliło pozostać sobą, bez bujania w obłokach. Pytanie tylko: co w chwili, kiedy ten ktoś nigdy nie był sobą, za to od zawsze był najlepszą kopią kogoś innego? Czy to znak, że teza ta zostaje obalona, a przed imitatorami szykują się nowe możliwości? Bo jeżeli tak, to mają w tej materii moje bezwarunkowe poparcie.

- Ma pan może ognia?! - krzyknął jakiś 12-latek pod moim oknem, który już o 8 rano, w odwilż, idzie pozjeżdżać na swoich sankach z najbrudniejszej górki w okolicy. - Nie – gburowato odpowiada mu zgorzkniały 56-latek, wyraźnie zaaferowany pękniętą jednorazówką i produktami z niej wypadającymi, z którą będzie się męczył tak długo, dopóki nie wpadnie na pomysł, żeby włożyć ją po prostu do którejś z tysiąca, które trzyma w drugiej ręce. - No to Ch ci w D – podsumowuje uroczy młodzieniec, po czym odwraca się na pięcie i idzie przed siebie. Przejęty sytuacją, zastanawiam się nad komentarzem. Po chwili już wiem. Święta.